Het is amper een jaar geleden dat ik gestopt ben met topsport, maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds veel plezier beleef aan hardlopen. Sterker nog, het plezier in hardlopen is eigenlijk alleen maar groter geworden en is op zijn tijd een vorm van meditatie. Niets moet, alles mag. Echter in mijn geval, heb ik wel een stok achter de deur nodig. En die stok achter de deur is een sportief doel. Ik kom erachter dat ik meer beweeg en zelfdiscipline kan opbrengen als ik een doel in het vooruitzicht stel. En de afgelopen maanden zijn er toch op gebied van hardlopen leuke uitdagingen op mijn pad gekomen.
In samenwerking met Runnersworld training geven in Radio Kootwijk voor de nieuwe brandcampagne aan alle ondernemers van de winkelketen. Foto: Eelco Wortman
A passant werd ik een dag voor de Venloop gevraagd of ik als tempomaker wilde fungeren. Ik stond ingeschreven voor de tien kilometer, en ik zou er toch al zijn als afgevaardigde voor Stichting IRun2BFit, om 1100 leerlingen van VO-scholen uit Venlo een hart onder de riem te steken. Die 1100 leerlingen hadden net ons beweeg- en leefstijlprogramma afgesloten, met als einddoel deelname aan de 5km. Ik had al een tijdje weer wat meer structuur aangebracht in mijn trainingen en mocht direct opdraven om het aanvangstempo te bepalen. Doorkomen op de 5km in 14.40. Mezelf afvragend, kan ik dat eigenlijk nog wel? ‘Ja, natuurlijk kan je dat’ zei ik ietwat onzeker tegen mijzelf. En het lukte inderdaad. Best grappig om met een dubbele pet, naar zo’n evenement af te reizen en weer even in mijn rol te kruipen als atleet. En steeds maar weer die vraag van collega-atleten hè! “Wanneer staat je comeback gepland?” Ik zie het vooral als een compliment en ik vind het gewoon echt heel erg leuk om anderen te helpen. Of dat nu is al tempomaker of in mijn werk voor Stichting IRun2bFit om zoveel mogelijk jongeren in beweging te krijgen en bewust te maken van een gezondere leefstijl. Het geeft me energie.
Zelf ook fit blijven voor een gezonde leefstijl, mocht ik weer in actie moeten komen als tempomaker.
Ik ben een gelukkig mens dat ik zo die verbinding kan en mag leggen in deze fase van mijn leven.
Nadat ik in Venlo mocht optreden als tempomaker heb ik datzelfde mogen doen tijdens de Gouden Spike in Leiden en tijdens de Folksam Grand Prix Meeting in Sollentuna (SWE). Ditmaal op de 3000 meter steeplechase. Na jarenlang geen horden meer gepasseerd te hebben, omdat dit simpelweg niet meer kon – en ik mogelijk daardoor in 2013 geopereerd moest worden aan beide achillespezen – ging het eigenlijk weer vanzelf. Op de ene of andere manier zit dat er toch zo enorm in gebakken. Natuurlijk voelde het wat onwennig, met name de waterbakpassage, maar het voelde als fietsen. Dat verleer je niet. En het gevoel om weer op spikes te lopen is zo heerlijk. Daar kan geen duurloop door een prachtig natuurgebied tegenop.
In actie tijdens de Gouden Spike in Leiden als tempomaker. Foto: Andy Astfalck
Naast dat ik zelf weer gestructureerd ben gaan trainen, wat ik als zeer prettig ervaar, train ik sinds enkele maanden ook een jonge groep met talentvolle tennisspelers in Apeldoorn. Tennis is ook een individuele sport, maar zoals voor zoveel balsporters is loop- en conditietraining niet hetgeen wat ze het leukste vinden om te doen. Voor mij is dat elke week een uitdaging om een gevarieerd loop- en conditieprogramma aan te bieden. Met daarin veel aandacht voor motoriek, lenigheid, kracht, beweeglijkheid, voetenwerk, coördinatie en sportspecifieke loopvormen. Ze zijn nog jong, dus veelzijdig bewegen is essentieel.
Waar heen lijdt de weg? Zie ik mezelf als coach of als opleider?
Naast deze kleine groep jonge mensen geef ik ook sindskort personal training. Het is leuk om me als coach te ontwikkelen. Steeds weer die raakvlakken en verbindingen met mijn sport. De opgedane kennis, de vaardigheden, de ervaring als sporter, de verbinding van topsport met breedtesport. Tijdens mijn sportieve loopbaan heb ik geen cent verdiend aan mijn sport, maar nu begin ik langzamerhand er de vruchten van te plukken.
Dennis Licht
