Het is vrijdagavond 19 augustus en ik zit samen met mijn vriendin voor de TV, want het WK Atletiek in Budapest is gestart met de 10.000 meter voor vrouwen. Ze zijn al enkele ronden onderweg. Mijn ogen zijn natuurlijk gericht op mijn oud trainingsmaatje Sifan Hassan. Dat gekke mens, en dat bedoel ik echt in de goede zin van het woord, heeft besloten om weer op drie afstanden uit te komen. Ik verbaas me niet over haar keuze, want als Sief eenmaal iets in haar hoofd heeft, dan moet het ook zo gebeuren. Ga er maar aan staan als coach of als manager om dat te begeleiden. Als coach of als manager wil je je atleet ook een beetje in bescherming nemen en doen wat verantwoord is. Een atlete met grote dromen wil je niet in de weg staan, maar enige vorm van realisme voorspiegelen kan soms ook verstandig zijn. Daar waar een atleet gewoon zijn ding kan gaan doen, sta jij als coach je nagels te verbijten en kun je op een gegeven niks meer doen en ben je achteraf de gebeten hond als het misgaat.
Halverwege de race van Sifan kom ik binnenvallen. Ik heb net mijn eigen looptraining gedaan. De eerste paar ronden van de 10.000m zijn met de temperaturen in Budapest sowieso altijd een boemelrace, dus even voor mezelf een stukje hardlopen terwijl Sifan aan het ‘joggen’ was, was een goede keuze. En ik krijg gelijk. Uitpuffend op de bank met een bak kwark en een glas water erbij kijk ik naar een boemelrace van Sifan. Na een lichte verhoging van het tempo vallen de eerste lopers af en er vallen steeds vaker gaten.
“Onnodig vond ik de enorm snelle laatste ronde van Sifan op de 1500 meter vanmorgen, aangezien 6 atleten naar de volgende ronde gaan”.
Ik zie dat Sifan makkelijk loopt maar dat ze onrustig is. Ze loopt weliswaar niet al te veel meters, door zoveel mogelijk zichzelf aan de binnenkant te positioneren, maar ze laat met grote regelmaat een gat vallen en haar inhaalacties zijn niet overtuigend. Ze valt soms weer wat posities terug en als ze al inhaalt doet ze dat ook net iets te vaak in de bochten. Doet ze dit om zand in de ogen te strooien van haar tegenstanders? Afijn, ik zie dat ze extra meters maakt zonder dat het positiewinst oplevert. Ze wil graag winnen, dat straalt ze wel inmiddels uit, maar ze heeft al wel een jasje uitgedaan met die enorm snelle laatste 400 meter van de series in de 1500 meter eerder in de ochtend. Een race die ook nog een uur werd uitgesteld. Onnodig vond ik de enorm snelle laatste ronde van Sifan op de 1500 meter vanmorgen, aangezien 6 atleten naar de volgende ronde gaan. Dit kan wel eens de scherpte eraf halen van een vlammend eindschot. Ik ben bang dat ze het niet gaat redden, maar zo denkt Sifan niet. Ze wil zichzelf overtuigen. Ze gaat er voor..
” 20 meter voor het einde kust de vallende ster het tartan van Budapest”.
Samen voor de buis zitten Esmay en ik inmiddels op het puntje van de bank. Gaat Sifan weer het onmogelijke doen? Gaat ze weer laten zien dat ze de beste van de wereld is op de 10.000 meter? De laatste ronde is inmiddels ingegaan en vanuit laatste positie van de kopgroep stormt Sifan naar voren. Daar is dan eindelijk die overtuigende versnelling, maar is ze niet iets te laat? Uiteindelijk met een laatste versnelling pakt ze de kop en sprint op het laatste rechte stuk zo hard als ze kan op de finish af. Het is de Ethiopische Tsegay die als enige nog kan volgen en stap voor stap dichterbij komt. Tsegay die Sifan op de hielen zit houdt niet helemaal haar lijn en bij de tweede elleboogtik op de borst van Tsegay raakt Sifan uit balans. 20 meter voor het einde kust de vallende ster het tartan van Budapest. Ik begin te vloeken en te tieren en direct haar race te analyseren. De beste stuurlui staan aan wal, maar ik vind er wel iets van… Als ze haar races net iets beter gaat indelen en wat wat meer energie spaart voor de volgende rondes gaat ze echt onverslaanbaar worden. Daar ben ik van overtuigd.
“het is ook nooit saai om naar de races van Sifan te kijken, er gebeurt altijd iets, net als haar interviews na de tijd. ”
Gelukkig staat Sifan weer op, zoals het een topper betaamt en ietwat beschaamt en gelaten in haar reactie accepteert ze direct haar verlies. Hoe snel kun je de knop omzetten. Ongelooflijk. Superknap. En dan ook nog de tijd nemen om een interview te geven. Ik blijf me verwonderen.
“Dat Honoré Hoedt – onze coach destijds op Papendal – dan met een klappertjespistool naar de training kwam om samen de start met Sifan te oefenen”.
Ik blijf nog even op het puntje van mijn bank zitten en denk: “het is ook nooit saai om naar de races van Sifan te kijken, er gebeurt altijd iets, net als haar interviews na de tijd. Ze is nog steeds moeilijk te verstaan, maar het geeft wel een leuk inkijkje hoe ze haar races beleeft en wat ‘r in haar hoofd omgaat!” Ik kan weer lachen en het roept een hoop herinneringen op.
“Toen ik de valpartijen van Sifan en Femke aanschouwde moest ik gelijk denken aan al die andere GOATS (Greatest Athletes of All Times) die dat ook allemaal zijn overkomen”.
Na de race moest ik gelijk terugdenken aan de trainingen die we wel eens samen deden. Dat Honoré Hoedt – onze coach destijds op Papendal – dan met een klappertjespistool naar de training kwam om samen de start met Sifan te oefenen. Iets wat ze nog steeds niet goed kan. Of nou ja, nog beter gezegd, niet durft. Er is iets naar mijn inziens iets wat haar nog steeds blokkeert. De reden dat Sifan vaak zo langzaam start is volgens mij nog steeds dat ze niet in een groep durft te lopen omdat ze bang is om te vallen. Dat was jaren geleden ook als zo. En dat is één van de redenen waarom ze liever de tactiek van achteruit óf helemaal vooraan verkiest. Nooit aan de binnenkant in de bups van het peloton. En wat gebeurt er.. Precies datgene waar ze bang voor is. Ze valt. Weliswaar door opgestapelde vermoeidheid, was 1 klein tikje genoeg om haar uit balans te brengen. Maar… Net als alle grote sterren op deze aarde, staan ze ook weer op en gaan ze door tot ze wel hun doel bereikt hebben. Een atleet uit het juiste hout gesneden laat zich niet kisten en gaat door tot het wel lukt. De type atleet die denkt in mogelijkheden en niet in beperkingen. Dat maakt het voor een coach of manager soms ook lastig om te begeleiden, maar er zal een dag zijn dat het haar wel lukt. Of ook niet, maar dat heb je het wel geprobeerd en ben je een inspiratiebron voor kinderen, zoals Sifan graag wil zijn.
Toen ik de valpartijen van Sifan en Femke aanschouwde moest ik gelijk denken aan al die andere GOATS (Greatest Athletes of All Times) die dat ook allemaal zijn overkomen. Hieronder een illuster rijtje van vallende sterren die ik toch ook even wil delen:
Hicham El Guerrouj (1500m)
De Marrokkaanse topatleet is nog altijd wereldrecordhouder op de 1500 meter. Met tempomaker was hij altijd overslaanbaar, maar het duurde een aantal Olympische Spelen voordat hij zijn gouden medaille op de 1500 meter wist te bemachtigen. Wie kent zijn valpartij niet tijdens de OS van 1996 in Atlanta?
Mo Farah (5000m en 10.000m)
Wat recenter in de geschiedenis zagen we Sir Mo Farah vallen op de 10.000 meter finale in Rio de Janeiro. Ondanks val, wist hij alsnog het ultieme goud te bemachtigen en daarmee zijn titel te verdedigen.
Lui Xiang (110 meter horden)
De Chinese hordenloper, voormalig wereldrecordhouder met 12.88 op de 110 meter horden, was eerdaags een redelijke hoogspringer, maar omgeschoold tot hordenloper werd hij de enige hordenloper ooit die zowel het wereldrecord verbrak en zich ook nog Wereldkampioen en Olympisch Kampioen mocht noemen. De Chinese hordenloper was net zo’n grote legende in zijn land als NBA superster Yao Ming. Zijn sportieve loopbaan kwam dramatisch ten einde na zijn valpartij tijdens de Olumpische Spelen van London 2012. Er volgden langslepende blessures en hij nam afscheid in 2015. Een jammerlijk einde van een zeer talentvolle hordenloper.
Letsenbeth Gidey (5000m, 10.000m en wegatletiek)
Recentelijker in de sportgeschiedenis viel Letsenbeth Gidey bij het Wereldkampioenschap Cross in de allerlaatste meters terwijl ze op kop lag. De wereldrecordhoudster op de 10.000 meter en 15km op de weg finishte als vierde in de race en werd later uit de uitslagen geschrapt.
Usain Bolt (100m, 200m en estafette)
Wie kent hem niet. De wereldrecordhouder op de 100 meter en 200 meter sprint is nog altijd de allersnelste man ter wereld terwijl de ene na de andere record wordt verbroken door de intrede van de carbonspikes. Er is nog steeds niemand in de buurt gekomen van zijn 9.58 op de 100 meter sprint. De legendarische atleet, die zo nu en dan nog een reclamespotje voorbijkomt eindigde zijn allerlaatste race met een hamstringblessure. Tijdens de 4 x 100 meter estafette op het WK in London stortte de grootste atleet allertijden ter aarde. Een pijnlijkere afscheid van de sport kun je niet bedenken natuurlijk.
Evan Jager (3000 meter steeplechase)
De Amerikaanse topatleet Evan Jager, misschien wel de atleet met de beste steeplechasepassages ter wereld liep een ‘bittersweat’ Amerikaans Record op de 3000 meter steeplechase. Tijdens de Diamond League wedstrijd van Parijs in 2015 bleef hij hangen met zijn bijtrekbeen bij het passeren van de laatste hindernis. Aangezien de balken niet kunnen vallen viel Evan Jager voorover op de grond. Met in zijn kielzog drie Afrikanen moest hij genoegen nemen met een tijd net boven de acht minuten (8.00.45). Het verbeteren van de 8 minuten grens op de steeplechase is een magische grens. Ondanks dat Evan Jager het nooit is gelukt om die grens te slechten pakte hij in 2016 op de Olympisch heel knap de zilveren medaille op dit onderdeel.
Andere sporters die ik niet ongenoemd wil laten, maar niet uit de atletiek komen maar uit de wielersport die ook al eens heel hard vielen zijn Matthieu van der Poel (MTB, veldrijden en wielrennen), Annemiek van Vleuten (Wielrennen), Chris Froome (Wielrennen) en Niek Kimman (BMX).
Geen verkeerd rijtje om onderdeel van te zijn toch? Om de geschiedenisboeken in te gaan als vallende sterren die ook heel vaak weer opstaan.
Je begrijpt natuurlijk dat ik erg uitkijk naar de finale 5000 meter met Sifan. En dat ik ook al met een schuin oog uitkijk naar de Chicago Marathon van 8 oktober, want daar ligt pas echt de finish voor onze rijzende ster Sifan. Ik hoop wel dat dan Ellen van Langen weer in de studio van NOS aanwezig zal zijn om de looponderdelen van een degelijke analyse te voorzien. Greg zijn expertise ligt vooral bij de sprint en technische onderdelen.
